وضع عقلای عصـر دیدم
دیوانـــه ی ما مؤدب آمد
حضرت بیدل
فریبِ صلح از تعظیمِ مغروران مخور بیدل
رگِ گردن چو برخیزد به عزمِ جنگ برخیزد
حضرت بیدل
صفــــــای دل نتوان خواست از محبت دنیـــــا
که در شمردن زر، دست زر شمار، سیاه است
حضرت بیدل
اینقدر یارب پرِ طاووسِ بالینم که کرد؟
بسته‌ام صد چشم، امّا یک مژه نغنوده‌ام
حضرت بیدل
ز بـــرق حادثـــــه آرام نیست معتبــــــران را
دراین قلمرو شطرنج کشت بر سر شاه است
حضرت بیدل
رنگم در این چمن به هوس پر زننده نیست
یعنی پر شکسته به جایی رسنده نیست
حضرت بیدل
جز مبتذلی چند که عامست در این عصر
بیدل نرسیده است به یاران سخن من
حضرت بیدل
|
درباره خودم
لوگوی وبلاگ
منوی اصلی
صفحه نخست
پست الکترونیک
خانگی سازی
ذخیره کردن صفحه
اضافه به علاقه مندیها
نوشته های پیشین
آمار وبلاگ
بازدید امروز :8
بازدید دیروز :4 مجموع بازدیدها : 50208 خبر نامه
جستجو در وبلاگ
|
